Geen advies. Wel een veilige setting.
“Vertel me wat ik moet doen!” Dat was wat ik regelmatig uitriep tijdens mijn eigen therapiesessies toen ik vijfentwintig was. Mijn leven hing namelijk aan elkaar van vraagstukken.
Wel of niet in mijn relatie blijven. Wat te doen in een conflict met een vriendin. Hoe grenzen stellen aan een collega die steeds als olifant door mijn gevoelige porseleinkast walste. Kon ik alsjeblieft gewoon wat adviezen krijgen?? ? Daarom zat ik toch zeker in therapie?!
Maar de essentie van therapeutische hulp is mensen in hun nadenken te stimuleren en ze zelf beslissingen te laten nemen. Ja fijn. Mijn therapeut liet zich niet verleiden tot adviezen. Wel tot een kalme glimlach. Gekmakend vond ik dat. Toch gebeurde er iets positiefs. Langzaam, langzaam begon ik zelf na te denken: Wat vind ík hiervan? Wat voel ík hierover? Wat zijn míjn conclusies?
In die veilige setting van therapie, waar je aan niemands verwachtingen hoeft te voldoen, waar je met niemand rekening hoeft te houden, krijg je de gelegenheid om je eigen spoor te vinden. Voor mij kwam dat neer op: niet meer sociaal wenselijk reageren, niet meer hoeven aanvoelen hoe ik ‘moest zijn’ en daar stelselmatig naar op te leven. Viel nog niet mee om dat bekende stramien los te laten.
Datgene wat ons beperkt mag ons dan dagelijks in de problemen brengen, het is wel vertrouwd. Daarom is het ontwikkelen van een nieuwe manier van doen eerst zenuwslopend angstaanjagend. Voor mij was het dat zeker. Maar jongens, hoe bevrijdend is het uiteindelijk.
Dus zelfs toen ik een keer nogal theatraal riep: “Voor dit geld mag je me toch wel een keer een advies geven?!’ glimlachte mijn therapeut maar weer ‘ns en stelde me de vraag: ‘wat vind jij er zelf van?’
Waarmee ze eigenlijk steeds weer zei: jij bent van belang. En dat was ten diepste wat ik nodig had om te ervaren.
————
Therapie in tijden van corona
Denk jij over therapie? Wees welkom. Ook in deze periode starten er nieuwe therapietrajecten bij mij. Contact opnemen kan hier. Dan informeer ik je over de mogelijkheden.
Nelleke
.
.
Foto: Eline Bos
Praten helpt om te ontwarren
Praten helpt om te ontwarren. Ik vind dit een sprekend beeld over hoe praten in therapie werkt. Je mag je verhaal vertellen aan iemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Je wordt gehoord en het gekke is, dan ga je ook naar je zelf luisteren: je hoort wat de essentie is van die…
Nou, die therapie heeft ook niet veel geholpen.
Op een dag, jaren nadat ik trots een punt had gezet achter mijn periode van therapie, zat ik er tot mijn afgrijzen opnieuw. Ik bevond me alweer een tijdje in woelig water en had – na veel dralen – met frisse tegenzin een afspraak gemaakt. Ze heette Hananja, deze therapeut. Mijn weerstand was tastbaar, daar…
Een ontdekkingsreis begint soms met een goede vraag.
Ik las ergens deze zin: ‘In the word question, there is a beautiful word – quest’. Dat vind ik mooi gevonden. Een vraag als startpunt van een quest, een speurtocht naar het antwoord.⠀⠀ Het was zo’n type vraag die mijn therapeut mij destijds stelde. Ik wist hem niet te beantwoorden. Sterker nog, ik begreep hem…