Geen advies. Wel een veilige setting.
“Vertel me wat ik moet doen!” Dat was wat ik regelmatig uitriep tijdens mijn eigen therapiesessies toen ik vijfentwintig was. Mijn leven hing namelijk aan elkaar van vraagstukken.
Wel of niet in mijn relatie blijven. Wat te doen in een conflict met een vriendin. Hoe grenzen stellen aan een collega die steeds als olifant door mijn gevoelige porseleinkast walste. Kon ik alsjeblieft gewoon wat adviezen krijgen?? ? Daarom zat ik toch zeker in therapie?!
Maar de essentie van therapeutische hulp is mensen in hun nadenken te stimuleren en ze zelf beslissingen te laten nemen. Ja fijn. Mijn therapeut liet zich niet verleiden tot adviezen. Wel tot een kalme glimlach. Gekmakend vond ik dat. Toch gebeurde er iets positiefs. Langzaam, langzaam begon ik zelf na te denken: Wat vind ík hiervan? Wat voel ík hierover? Wat zijn míjn conclusies?
In die veilige setting van therapie, waar je aan niemands verwachtingen hoeft te voldoen, waar je met niemand rekening hoeft te houden, krijg je de gelegenheid om je eigen spoor te vinden. Voor mij kwam dat neer op: niet meer sociaal wenselijk reageren, niet meer hoeven aanvoelen hoe ik ‘moest zijn’ en daar stelselmatig naar op te leven. Viel nog niet mee om dat bekende stramien los te laten.
Datgene wat ons beperkt mag ons dan dagelijks in de problemen brengen, het is wel vertrouwd. Daarom is het ontwikkelen van een nieuwe manier van doen eerst zenuwslopend angstaanjagend. Voor mij was het dat zeker. Maar jongens, hoe bevrijdend is het uiteindelijk.
Dus zelfs toen ik een keer nogal theatraal riep: “Voor dit geld mag je me toch wel een keer een advies geven?!’ glimlachte mijn therapeut maar weer ‘ns en stelde me de vraag: ‘wat vind jij er zelf van?’
Waarmee ze eigenlijk steeds weer zei: jij bent van belang. En dat was ten diepste wat ik nodig had om te ervaren.
————
Therapie in tijden van corona
Denk jij over therapie? Wees welkom. Ook in deze periode starten er nieuwe therapietrajecten bij mij. Contact opnemen kan hier. Dan informeer ik je over de mogelijkheden.
Nelleke
.
.
Foto: Eline Bos
Hiermee houd je een negatief zelfbeeld in stand. En een tip hoe dat te doorbreken.
‘Ik ben volgens mij niet helemaal goed’. verzuchtte Brigitte Kaandorp in een van haar conferences. De zaal schaterde, want ja, iedereen herkende er wel wat in. Beduusd onthult ze hoe ze tot die conclusie was gekomen. Zoals dat haar taarten steeds bevroren blijken te zijn als ze die wil aansnijden, in een kamer vol visite.…
Nou, die therapie heeft ook niet veel geholpen.
Op een dag, jaren nadat ik trots een punt had gezet achter mijn periode van therapie, zat ik er tot mijn afgrijzen opnieuw. Ik bevond me alweer een tijdje in woelig water en had – na veel dralen – met frisse tegenzin een afspraak gemaakt. Ze heette Hananja, deze therapeut. Mijn weerstand was tastbaar, daar…
Gesprek in Ierland
Gesprekken met mensen onderweg vind ik een van de leukste dingen van vakantie. Het bepaalt me bij hoe anders we allemaal zijn, hoe ieder van ons een uniek verhaal heeft. Zo ontmoette ik in Ierland een taxichauffeur die 40 jaar lang op zee heeft gevaren. ‘Telkens was ik weer zeeziek, pas de derde dag op…