Avontuur tussen de schapen
Vaste lezers weten dat ik deze zomer snakte naar een avontuur.
Zo kwam het dat ik mezelf terugvond in een druipende regenbui met een rugzak op, middenin een mythisch grauw landschap aan de westkust van Ierland. Hoe avontuurlijk wil je het hebben? ? We hadden er al 18 km opzitten die dag en heel veel schapen ontmoet. Ik liep inmiddels half krom, had een blaar, was dit niet meer gewend, en net toen ik huilerig begon te denken ‘waarom wilde ik dit??’ brak de zon ineens door. Het landschap veranderde totaal! Het klinkt als een Ierse roman, maar echt: zwiepende scheuten zonnestralen joegen over de heuvels en veranderden alles in onwaarschijnlijk helder groen. Niet normaal zo prachtig. Het leek wel een voorstelling.
Nu sprak ik een paar dagen later een Ierse mevrouw bij de vvv. Ze zei, ’tja, je hebt hier vier seizoenen op één dag.’ Een locale jongeman lachte: ‘Niet blij met het weer? Gewoon even tien minuten wachten.’
Het viel me op dat ik zelf ook nogal schommelde deze vakantie, maar dan in stemming. Ik vond het leuk, dan weer fantastisch (wanneer de zon doorbrak), dacht soms: wat doe ik hier?? Tot: ik doe dit niet langer!! (druipende regen, harde wind). En hup, weer terug naar: wat mooi om dit met elkaar te doen; zo ’s avonds een kaartje leggen in de pub, na een vermoeiende dag.
Ik probeerde – op zoek naar meer stabiliteit – lering te trekken uit de laconieke, aanvaardende houding van de Ieren ten opzichte van het weer. Maar de echte inspiratie kwam uit onverwachte hoek. Zo’n schaap, heb je die wel eens goed bekeken? Onverstoorbaar doen ze hun ding, los van welke omstandigheid dan ook. Onder stralende zon of in druipende regen, op misselijkmakend steile hellingen of in vlakke dalen, alleen of in een groep: stabiliteit alom. Af en toe lekker blaten, prima.
Kathleen had dat begrepen, hoe bijzonder die schapen zijn. Als weduwe op leeftijd en beheerder van een levendige b&b zwaaide ze ons op een ochtend uit en riep: ‘It will be very, very pretty dear!! You’ll see sheep! And more sheep!’ Daar hebben we nog lang lol om gehad. Prima tegenwicht voor het grillige weer die dag ?
Meer lezen over een inzicht dat ik in Ierland ontdekte? Je vind het hier.
Waarom gebeurt er zo weinig?
Als je bezig bent met innerlijk groeiwerk, zoals bv in therapie heb je soms het gevoel dat t allemaal niet opschiet. De eerste stappen brengen vaak snel verschil maar op een bepaald moment lijkt de voortgang te stagneren. Toch gebeurt er juist dan eigenlijk heel veel, alleen de resultaten zijn nog niet zichtbaar. De vioolplant…
Zelf mijn problemen oplossen. Dat moet ik kunnen, waarop loop ik dan vast?
‘Ik MOET mijn probleem zelf op kunnen lossen! Ik wil het, ik wil het! Maar verhip, waarom kom ik toch telkens in dezelfde cirkel terecht? Ik blijf herhalen wat ik niet wil doen of denken. Hoe kan dat toch??’ Niet vreemd. Het heeft te maken met een paar vasthoudende lieden. Ze zijn verborgen, ondergesneeuwd door…
Praten helpt om te ontwarren
Praten helpt om te ontwarren. Ik vind dit een sprekend beeld over hoe praten in therapie werkt. Je mag je verhaal vertellen aan iemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Je wordt gehoord en het gekke is, dan ga je ook naar je zelf luisteren: je hoort wat de essentie is van die…