Praten helpt om te ontwarren
Praten helpt om te ontwarren.
Ik vind dit een sprekend beeld over hoe praten in therapie werkt. Je mag je verhaal vertellen aan iemand met wie je geen rekening hoeft te houden. Je wordt gehoord en het gekke is, dan ga je ook naar je zelf luisteren: je hoort wat de essentie is van die kluwen in je hoofd.
En weet je, ook als je best weet wie je bent en goed functioneert in je baan, gezin, omgeving, kan je hoofd toch volstromen met malende gedachten. Zodanig dat het vermoeiend wordt, je je tobberig voelt en de kleur uit je wegtrekt. Juist als we een vaststaand leven hebben lijkt er weinig ruimte om even afstand te nemen om onze innerlijke vraagstukken op te lossen. We hebben immers de kaders van ons leven al bepaald? Door het (ogenschijnlijk) ontbreken van speelruimte kunnen we niet meer goed nadenken of überhaupt voelen wat we in ons hart zouden willen. Die luxe kunnen we ons niet permitteren, toch?
Tijdens mijn opleiding heb ik wel eens (lichtelijk wanhopig) geroepen tegen mijn docent die dit principe aan ons uitlegde ‘ja maar, ik hou van reizen, ik kan mijn gezin toch niet zomaar in de steek laten??’ Haar antwoord heeft veel bij me teweeg gebracht. Ze zei: ‘Natuurlijk heb je verantwoordelijkheden. Maar kijk binnen de kaders van je leven naar hoe je vorm kunt geven aan je verlangen.’ Dat bracht beweging in mijn denken! Een mini therapiesessie eigenlijk. Iets wat trouwens oa heeft geresulteerd in ons gezinsavontuur tussen de schapen ? afgelopen zomer.
Therapie is een plek om je gedachten te ordenen en om gehoord te worden, zodat je jezelf weer helder kunt horen.
Tekening komt van @anxiety_wellbeing op Instagram
Nou, die therapie heeft ook niet veel geholpen.
Op een dag, jaren nadat ik trots een punt had gezet achter mijn periode van therapie, zat ik er tot mijn afgrijzen opnieuw. Ik bevond me alweer een tijdje in woelig water en had – na veel dralen – met frisse tegenzin een afspraak gemaakt. Ze heette Hananja, deze therapeut. Mijn weerstand was tastbaar, daar…
Een ontdekkingsreis begint soms met een goede vraag.
Ik las ergens deze zin: ‘In the word question, there is a beautiful word – quest’. Dat vind ik mooi gevonden. Een vraag als startpunt van een quest, een speurtocht naar het antwoord.⠀⠀ Het was zo’n type vraag die mijn therapeut mij destijds stelde. Ik wist hem niet te beantwoorden. Sterker nog, ik begreep hem…
Help jezelf compassievol door triggers heen
Triggers, je kunt er zomaar door getroffen worden. Ook al zit je nog zo goed in je vel en ben je gegroeid tot een sterk en vrij mens, vroeg of laat gebeurd er iets en voel je: he, ik ben ineens danig van mijn stuk. Ineens voel ik me klein, of ik ben super boos,…