Voelen: niet soft, wel heilzaam

Dit bankje op de foto, wat een rust straalt het uit vind je niet? Het speelt vandaag een rol bij mijn beloofde uitleg van het begrip ’emoties gezond doorleven’.

Laatst sprak ik iemand die zo ondersteboven was door iets wat haar overkwam dat ze haar eigen reacties niet goed begreep. Dat ze zó uit het lood zou raken, het had haar overrompeld. Herken je dat? Dat je in het hier en nu iets meemaakt maar dat je reactie ineens veel dieper lijkt te steken dan wat passend is bij het moment? Verwarrend is dat, tenminste, zo ervaar ik het vaak wel. Want wat moet je ermee?

Zo’n moment brengt echter een kans, een cruciale gelegenheid waarbij ‘gezond doorleven’ om de hoek komt kijken. Word je geraakt door getriggerde emoties dan kun je namelijk twee kanten op: je duwt je gevoelens weg of je kunt ze juist verwelkomen en ervaren. Klinkt soft, of niet? Maar weet je, dat is het juist HELEMAAL niet. Het is pittig werk! En je wordt er hartstikke moe van. Het is de veel minder makkelijke weg, maar de opbrengst is vele malen heilzamer: je heelt.

Als je bedenkt dat er een wond wordt geraakt die nog niet klaar was en je geeft die aandacht en daardoor zorg, dan brengt dat rust en heelheid. Een totaal andere ervaring dan leven met weggedrukte pijn. Want een wond laat zich niet wegredeneren, die heeft verzorging nodig. Zo werk je dus bewust aan je innerlijke gezondheid op de lange termijn.

Oké, dus je emoties gezond doorleven is werken, hm. En het bankje dan? Het bankje staat voor permissie. Want de grootste struikelblok om te mogen helen zijn wij zelf. Wij worden vaak bepaald door zinnen in ons hoofd als: ‘Wat heeft het voor zin, ga gewoon door!’ of ‘Stel je niet zo aan, jij weer!’ of ‘Ik ben er eerder al mee bezig geweest, het moet nu een keer klaar zijn’. Begrijp je dat tegenover die krachtige stroom van ontmoedigende overtuigingen het nodig is om heel bewust op te gaan staan en onszelf permissie te geven om onze emoties te laten vloeien?

Vind eens een bankje en staar, of huil, schrijf, schreeuw (beetje diep in het bos ?), ren, schilder, dicht, praat, deel je verhaal met iemand die je nabij staat. Zoek een manier die voor jou werkt. Spannend, raar misschien. Maar lonend!

* Eerder schreef ik een stukje waarin dit gezond doorleven al ter sprake kwam. Over wat maakt dat iets kleins toch lang aan je kan blijven knagen. Je vind het hier.