De kapper ingeruild voor therapie…

Midtwintig was ik toen ik in therapie ging. Het ging al een tijdje niet zo goed met me en zelf kwam ik er niet voldoende uit. Het kostte geld, dat wel. Maar dat had ik er voor over. Om het in mijn budget te passen schrapte ik mijn dure kappersbezoeken, erg belangrijk op dat moment!! Maar ik had het er inmiddels grif voor over. Iemand had me gezegd: therapie is werken aan de kwaliteit van je leven, en die wilde ik maar al te graag terug.

De eerste stap

Jongens, wat vond ik het spannend om erheen te gaan. Zouden mijn problemen wel groot genoeg zijn om in therapie te mogen?? Het eerste wat de mevrouw met wie ik ging praten zei was: ‘Wat vind ik het knap dat je deze stap hebt genomen. Het vergt moed om aan je problemen te gaan werken.’ Ik viel even stil en zakte terug in m’n stoel. Ik was geraakt, deze woorden had ik niet verwacht!

Kapper voor de binnenkant

Vanaf dat moment ben ik bij verschillende mensen in therapie geweest, gedurende jaren. Voor mij was het een grondig proces. Mijn onzekerheid en problemen met relaties waren niet uit de lucht komen vallen. Ik had ideeën over mezelf opgebouwd en die mocht ik gaan herzien. Ook leerde ik stil te staan bij wat ik voelde en contact te maken met wat er in mij leefde, in plaats van telkens afgestemd te staan op de wereld om me heen. Die kapper, die had ik tot dan toe nodig om mijn buitenkant goed voor mekaar te krijgen, maar nu leerde ik de binnenkant op orde brengen.

Duurzaam resultaat

Het was een heel proces maar boy, het heeft me zoveel goeds gebracht. Ben ik nadien ooit terug gegaan naar die dure kapper?
Eventjes, totdat ik uit Amsterdam verhuisde en nooit meer zo’n hippe kapper ben tegengekomen. Maar ja, die had ik inmiddels ook niet meer zo hard nodig. 


Meer lezen over herstel van zelfvertrouwen?

Wil je meer lezen over het herstellen van je zelfvertrouwen? Ik schrijf er regelmatig over.
Hier vind je een blog over hoe je eigen een rol waarmee je bijdraagt aan een negatief zelfbeeld. En een tip hoe je dat kunt doorbreken!

 

knagen

‘Het blijft aan me knagen. Ik begrijp niet waarom.’

Ken je dat, dat je al dagen of weken met een voorval bezig bent waarvan je zelf niet snapt dat het telkens weer omhoog komt?! Mij gebeurt het regelmatig. ‘Hup weg d’r mee’ zeg ik tegen mezelf. Maar ondertussen praat ik er hardop over in de auto, tijdens een koffiemoment of onder de afwas . Gek genoeg lijkt ook relativeren geen afdoende effect te hebben. Wat maakt nou eigenlijk dat iets aan je blijft knagen?


Knagen? Je hebt een hoofdader geraakt

Als iets blijft zeuren heeft dat schijnbaar kleine voorval vaak een hoofdader geraakt, een groter thema in ons leven: een al langer bestaande pijn, irritatie, verlies, teleurstelling of verlangen. Het is een signaal dat iets nog niet af is, het heeft nog aandacht nodig.

 

Meestal hebben we er als mens maar een paar; bredere hoofdthema’s in ons leven. Voorbeeld: Stel, je hebt jonge, pijnlijke ervaringen met vriendschappen die niet afdoende konden worden verwerkt, dan kan ‘vriendschappen’ zo’n levensthema worden. Telkens als er op dat vlak iets kleins gebeurt kan je dat wekenlang blijven bezighouden. Vervelend toch? Ja zeker, maar er is hoop!


Een kans voor herstel

Het goede nieuws; als volwassenen kunnen we onszelf coachen om pijnlijke stukken alsnog te verwerken, met terugwerkende kracht! Dat levert ongekend veel op. Ik zie thema’s slinken, bij mezelf en bij cliënten, iedere keer dat we zo’n signaal benutten om iets van ons bredere issue gezond te doorleven. Zo’n levensthema is net een ballon, telkens gaat er wat lucht uit, de spanning neemt af. Tot de dag komt…yes! dat de ballon is opgelost. Mensen zeggen wel: ik kon het niet loslaten, maar uiteindelijk heeft het míj losgelaten.

 

Wat te doen

“Ja mooi, maar hoe gaat dat dan, iets ‘gezond doorleven‘?” In latere blogs meer daarover! Het begint in ieder geval met zeggen: he, hallo incident, bij welk thema in mijn leven zou jij kunnen horen?

 

 


Meer lezen over psychologie en over wat je in therapie doet? Ik schrijf er regelmatig over. Geef je hier op als je mijn artikelen in je mailbox wilt ontvangen. Meelezen via social media kan ook: Facebook, Instagram, Linked-In.

Ik zou gelukkig moeten zijn

‘Ik zou gelukkig moeten zijn, maar ik voel er zo weinig van.’

Gek is dat he, hoe je kunt denken: ik heb alles wat me gelukkig zou moeten maken en nou voel ik me toch mat, verdrietig, gefrustreerd of kriegel. Je bent bijvoorbeeld op vakantie. Je gezin is bij je, je bent op een mooie plek, maakt leuke dingen mee, hebt vrije tijd, en toch voel je niet wat je vind dat je zou moeten voelen: geluk. Wat is er dan aan de hand? En wat moet je doen om geluk te voelen?

Om daar achter te komen is één ding belangrijk: neem even de tijd om aandachtig te scannen wat je geluksgevoel bedrukt. Voor mij werkt het om te schrijven in een schriftje, even ongecensureerd uit mijn pen laten vloeien wat ik voel en vind. Het liefst op een leuk terrasje in m’n eentje. Beetje kijken naar de mensen ondertussen, zo kom ik bij de kern van wat er met me is. 

 

Zet het ‘ik zou gelukkig moeten zijn’ op uit

Lekker gaan wandelen of op een rots over de zee heen staren zijn ook goede manieren. Waar het om gaat is het zinnetje ‘ik zou gelukkig moeten zijn’ uit te zetten. Dat voelt namelijk als een oordeel en als iets moet terwijl je het niet kunt, dan zet dat je doorgaans vast. Het frustreert alleen maar.
Geef jezelf eens zonder die druk de gelegenheid om dieper te kijken. Wees nieuwsgierig. Vraag jezelf ‘wat is er eigenlijk met mij?’ Dat brengt twee dingen:

Eén: ruimte om te ervaren hoe het echt met je is. Dat doet goed, wat je ook tegenkomt. Het geeft je erkenning voor wat er in je leeft. Dat is prettig en voedend.
En twee, het geeft je informatie. Want wat is het waar je je niet gelukkig door voelt? Als je daar mee in contact komt en het wordt wat duidelijker, dan kun je er ook beter naar handelen.


Wat heb ik nodig na de vakantie?

Door de afstand die je hebt in de vakantie kun je er juist dan gemakkelijker achter komen wat er beter kan. Als je voelt dat het meer aandacht nodig heeft dan een paar kleine aanpassingen, neem dat dan serieus. Onderzoek of je het na de vakantie zelf wilt en kunt aanpakken. Zo niet, schroom niet om tijdelijk wat hulp te zoeken. Het is werken aan de kwaliteit van je leven. Tijdelijk iemand naast je die de juiste vragen blijft stellen heeft veel effect. 


Aandacht geven aan je issues brengt heling op een diep, duurzaam niveau. Daar heb je lang plezier van. In de volgende zomervakantie kun je dan al heel wat stappen verder zijn. En geloof me, dan zit je anders op die rots dan het jaar ervoor, je voelt namelijk meer. Wat een geluk is dat!

—————————————————————————————–

Vaker mijn blogs lezen?

Wil je meer lezen over therapie, psychologie en gelukkiger leven? Ik schrijf er regelmatig over. Je kunt de blogs en tips rechtstreeks in je mailbox krijgen. Geef je daarvoor hier op.

Volgen op social media kan via: FacebookLinkedInInstagram